Terapia stawów skroniowo-żuchwowych
Terapia stawów skroniowo-żuchwowych jest działaniem interdyscyplinarnym, które łączy specjalistów wielu dziedzin. Wpływ na zaburzenia tej okolicy ma wiele czynników, a stały efekt terapii jest możliwy dzięki dokładnej diagnostyce problemu. W naszym gabinecie współpracujemy z ortodontami, stomatologami, protetykami, chirurgami szczękowo–twarzowymi, terapeutami miofunkcjonalnymi oraz psychologami. Niestety, wielu pacjentów ciągle nie zdaje sobie sprawy z powagi problemu, jaki może generować ta okolica. Jak więc „ugryźć” temat problemów ze stawem skroniowo- żuchwowym?
Oto objawy, jakie może generować staw skroniowo-żuchwowy i na które mamy wpływ podczas terapii:
- tępy ból w okolicy ucha, twarzy, skroni, karku, tylnej części głowy oraz ramion
- zbaczanie toru ruchu żuchwy
- bóle przypominające migrenę
- szumy w uszach, uczucie zatkania lub przeciążenia ucha, ból ucha (jedno- lub obustronny)
- klikające lub strzelające odgłosy w stawach skroniowo-żuchwowych
- odgłosy zgrzytania przy otwieraniu lub zamykaniu ust
- trudności w otwieraniu i zamykaniu ust
- problemy lub dolegliwości bólowe w czasie żucia
- blokowanie żuchwy podczas otwierania lub zamykania ust
- zawroty głowy
- bóle zębów oraz ich nadwrażliwość
Zajmujemy się również rehabilitacją pacjentów po zabiegach chirurgicznych np. genioplastyki itp.
Video konsultacje w CR Arcus Care
Szanowni Państwo
W związku z panującą epidemią, wychodząc naprzeciw potrzebom, umożliwiamy Państwu możliwość odbycia bezpłatnych VIDEO KONSULTACJI z naszymi konsultantami
Zachęcamy do łączenia się z naszym dyżurnym fizjoterapeutą za pomocą Facebooka wpisując w polu "Szukaj" Krakowskie Gabinety Rehabilitacji Arcus. Dyżur fizjoterapeuty odbywa się w godzinach 9-20 od poniedziałku do piątku
Uwaga pacjenci!
Szanowni Państwo
Przypominamy o konieczności telefonicznej rejestracji wizyt. Fizjoterapeuci i lekarze przyjmują obecnie tylko i wyłącznie umówionych wcześniej pacjentów. Rejestracji można dokonać pod nr tel 601 95 65 25. telefon czynny od 9 do 20 codziennie.
Dni otwarte w Centrum Arcus Care 9-13.03
W trakcie konsultacji możesz dowiedzieć się:
1. jak radzić sobie z bolesną miesiączką #bolesnamieiączka
2. jak możemy pomóc w nietrzymaniu moczu #nietrzymaniemoczu
3. czy blizna po cesarskim cięciu musi być nieładna i sprawiać ból #bliznapocesarce
4. dlaczego boli mnie kręgosłup po urodzeniu dziecka #połóg #poród
5. dlaczego puchną mi nogi #bolnog
6. jestem po mastektomii i co dalej #mastektomia #guzpiersi
Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć w dniach 9-13.03 w Centrum Rehabilitacji Arcus Care ul. Kalwaryjska 9 w Krakowie.
Zespół stożka rotatorów
Co to jest stożek rotatorów
Stożek rotatorów znany również jako pierścień rotatorów to zespół mięśni znajdujący się w tylnej części stawu ramiennego. Funkcją tego zespołu mięśniowego oprócz stabilizacji ramienia jest także wykonywania ruchów rotacji zewnętrznej i wewnętrznej. Biorąc pod uwagę bardzo szeroki zakres ruchomości stawu ramieniowego mięśnie te poddawane codziennie dużym obciążeniom. Dodając wysiłek w postaci ćwiczeń fizycznych jak na przykład siłownia, gry zespołowe typu piłka ręczna, siatkówka czy chociażby pływanie nietrudno o uraz tego kompleksu.
Zadanie stożka rotatorów
Zadaniem pierścienia rotatorów jest wykonywanie ruchów rotacji wewnętrznej, zewnętrznej, odwodzenia kończyny górnej oraz stabilizacja głowy kości ramiennej w panewce stawowej.
Czynniki wpływające na uszkodzenia stożka rotatorów
Uszkodzenia stożka rotatorów dotyczą w głównej mierze przyczepów na głowie kości ramiennej a także, choć rzadziej, w przebiegu któregoś z mięśni. Czynnikami wpływającymi na uszkodzenia stożka rotatorów są najczęściej mikrourazy mięśni wskutek monotonnych, powtarzalnych ruchów np serwis w siatkówce lub tenisie, urazy bezpośrednie wywołane np upadkiem (podparcie ręką) lub podczas spaceru z psem, który gwałtownie ruszy do przodu pociągając właściciela za rękę a także zmiany zwyrodnieniowe w budowie stawu ramiennego które z czasem doprowadzają do ocierania się stożka o dolną powierzchnię wyrostka barkowego Uszkodzeniu stożka rotatorów prawie zawsze towarzyszy zespół ciasnot podbarkowej. Szacuje się̨, że 10% populacji ma nieurazowe zerwanie stożka rotatorów w czwartej dekadzie życia, częstość ta wzrasta do 50% w szóstej dekadzie życia i 80% w ósmej dekadzie życia. Połowa pięćdziesięciolatków z bezobjawowym uszkodzeniem stożka rotatorów w ciągu 5 lat zacznie odczuwać́ objawy tego uszkodzenia.
Objawy kliniczne uszkodzenia pierścienia rotatorów
Najczęstsze objawy to ból w okolicy przedniej ramienia oraz utrudnione czynne odwodzenie, z osłabieniem siły odwodzenia, rotacji zewnętrznej oraz uniesienia. Nieurazowe zerwanie stożka rotatorów może również przebiegać niestety bezobjawowo powodując u osób starszych mocne ograniczenie w zakresie ruchomości stawu ramiennego.
Metody leczenia
Leczenie uszkodzeń stożka rotatorów może podzielić na: zachowawcze takie jak rehabilitacja, leczenie przeciwbólowe i przeciwzapalne oraz chirurgiczne. Celem wszystkich form terapii jest zmniejszenie bólu oraz odbudowa funkcji barku
Rehabilitacja w leczeniu zachowawczym
Rehabilitacja w leczeniu zachowawczym jest podzielona na fazy:
Faza I:
- w przypadku ostrych uszkodzeń 3‒6 dni unieruchomienia w stabilizatorze,
- praca w bezbolesnym zakresie ruchu,
- redukcja bólu stałego i nocnego,
- zapobieganie/opóźnienie powstawania zaników mięśniowych,
- stabilizacja łopatki,
- stabilizacja tułowia, mobilność́ kręgosłupa piersiowego i szyjnego,
- zabiegi fizykoterapii tj: krioterapia, prądy, laser, pole magnetyczne
- zabiegi kinezyterapii z wykorzystaniem metod PNF, terapii manualnej,
Kryteria przejścia do II fazy:
- minimalny ból i tkliwość
- poprawa biernego zakresu ruchu,
- powrót do funkcjonalnego czynnego zakresu ruchu poniżej barku
Faza II:
- ćwiczenia obniżające głowę̨ kości ramiennej (rotacja zewnętrzna, wyprost, przywiedzenie),
- odzyskiwanie pełnego zakresu ruchu,
- odbudowanie rytmu łopatkowo-ramiennego,
- wzorce funkcjonalne (PNF),
- stopniowe wprowadzanie oporu: ćwiczenia izometryczne - koncentryczne - ekscentryczne, unikanie pracy w końcowych zakresach ruchu.
Kryteria przejścia do fazy III:
- pełen bezbolesny zakres ruchu,
- brak bólu i tkliwości podczas ćwiczeń́ wzmacniających.
- Faza III:
- ćwiczenia sensomotoryczne całego ciała, łopatki i stożka rotatorów,
Leczenie operacyjne
Podstawowymi wskaźnikami do podjęcia ingerencji chirurgicznej są̨: brak poprawy po leczeniu zachowawczym trwającym kilka miesięcy, nasilające się w ciągu kilku tygodni objawy mimo prawidłowego leczenia nieoperacyjnego, całkowite zerwanie pierścienia rotatorów.
Podjęcie leczenia operacyjnego wiąże się z pewnym ryzykiem wystąpienia powikłań́ takich jak: ponowne zerwanie ścięgna, zamrożony bark, sztywność́ torebki stawowej, zakażenie, przemieszczenie się kotwicy do szpary stawowej.
Bibliografia:
- Kruczyński J., Szulc A., Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. T. 2., Wyd. 1. PZWL, Warszawa 2015.
- Itoi E., Rotator cu tear: physical examination and conservative treatment. Journal of Orthopaedic Science. 2013; 18(2):197‒204.
- Edwards P., Ebert J., Wang A., Exercise rehabilitation in the non-operative management of rotator cu teras: a review of the literature. Int J Sports Phys Ther. 2016; 11(2): 279–301
Tekst opracowali: mgr Przemysław Bednarczyk, lic Dominika Wicher
Centrum Rehabilitacji Arcus Care, ul. Kalwaryjska 9, 30-504 Kraków
Czy miesiączka musi boleć?
Ból dolnej części brzucha podczas miesiączki dotyka dużą część kobiet - niekiedy jest on tak silny, że nie pozwala na normalne funkcjonowanie i wyklucza nas z różnych aktywności od szkoły przez pracę po sport czy inne zajęcia lub realizowane hobby. Niejednokrotnie musimy sięgać po środki przeciwbólowe, które nie zawsze całkiem łagodzą ból, a dodatkowo działają jedynie objawowo - po prostu tak już musi być, za miesiąc znów tak będzie, więc znów sięgnę po środki przeciwbólowe, które przynoszą chwilową ulgę i prawdopodobnie spędzę pół dnia w łóżku, nie będąc w stanie nic zrobić. Ale czy na pewno tak właśnie musi być?
Odpowiedź nie jest wcale prosta, tak jak całkiem prosty nie jest sam problem bolesnego miesiączkowania. Wszystko uzależnione jest od przyczyny, która nie jest do końca zbadana - wśród czynników przyczyniających się do bolesnego miesiączkowania wymienia się m.in.:
- nieprawidłowości w budowie anatomicznej zwłaszcza w obrębie miednicy mniejszej oraz narządu rodnego kobiety
- zrosty, stany zapalne
- zaburzenia hormonalne
- zaburzenia ukrwienia macicy
- endometriozę
- mięśniaki
Od czego więc zacząć? Najlepiej od wizyty u dobrego ginekologa, który pomoże w odpowiedzi na pytanie skąd prawdopodobnie wzięły się dolegliwości, dobierze ewentualną farmakoterapię lub skieruje na zabieg w przypadku mięśniaków czy torbieli, jeśli sytuacja będzie tego wymagać.
Co dalej? Wizyta u fizjoterapeuty! Podczas pierwszego spotkania terapeuta sprawdzi m.in. rozkład napięcia mięśniowego, ruchomość powięzi, stan mięśni dna miednicy, stan układu trzewnego, oceni postawę tułowia itp. Dzięki dokładnemu badaniu oraz współpracy z ginekologiem można wytyczyć plan terapii, na który składa się zazwyczaj fizykoterapia (m.in. prąd TENS działający przeciwbólowo), ale przede wszystkim terapia manualna, techniki oddechowe, praca z mięśniami dna miednicy, masaż, a nawet praca na narządach wewnętrznych odpowiednimi technikami z zakresu terapii wisceralnej i osteopatii. Dobór odpowiednich technik i zabiegów oczywiście musi zostać przeprowadzony indywidualnie i dopasowany do każdej z nas z osobna - nie ma uniwersalnej terapii, która zadziała na każdego, ponieważ każda z nas jest przecież inna, wyjątkowa.
Czy warto próbować walczyć z problemem bolesnego miesiączkowania u fizjoterapeuty? Zdecydowanie warto spróbować - w niektórych przypadkach zmniejszenie dolegliwości bólowych przed i podczas miesiączki występuje już po pierwszej lub kilku pierwszych wizytach. Dodatkowo dzięki ćwiczeniom możemy lepiej poznać własne ciało i nauczyć się na nowo jego “obsługi”. Zdecydowanym plusem fizjoterapii w bolesnym miesiączkowaniu jest to, że staramy się zniwelować przyczynę, a nie działać jedynie objawowo - dlatego istnieje duże prawdopodobieństwo, że dzięki dobrze dobranej terapii problem bolesnego miesiączkowania będzie w końcu jedynie niemiłym wspomnieniem, a Ty nie będziesz się już stresować nadchodzącą miesiączką i tym, czy aby na pewno masz przy sobie jakieś środki przeciwbólowe, żeby dać radę jakoś przetrwać ten czas.
Tekst opracowała mgr Ewelina Zgłobicka
Centrum Rehabilitacji Arcus Care, ul. Kalwaryjska 9, 30-504 Kraków
Rehabilitacja po rekonstrukcji ACL
Wśród sportowców takich jak koszykarze, piłkarze ręczni czy piłkarze nożni uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego jest bardzo powszechne. Najczęściej dochodzi do naderwania bądź zerwania więzadła podczas gry, gdy zawodnik wykonuje szybki zwrot, szybką zmianę pozycji, bądź podczas kontaktu z przeciwnikiem.
"Więzadła krzyżowe są najsilniejszymi stabilizatorami stawu kolanowego w płaszczyźnie strzałkowej, posiadają bardzo dużo receptorów odpowiadających za czucie głębokie stawu (proprioreceptory) oraz wpływają na regulację napięcia mięśni agonistycznych i antagonistycznych w czasie ruchu stawu. Przeznaczeniem więzadeł krzyżowych jest mechaniczne ograniczenie przemieszczania kości udowej względem kości piszczelowej oraz określenie położenia stawu w przestrzeni. Utrata funkcji powoduje brak prawidłowego wzorca ruchu kolana"*
Rehabilitacja pooperacyjna stanowi bardzo ważny aspekt usprawniania sportowca po urazie więzadeł krzyżowych i przebytej operacji. Zazwyczaj już na drugi dzień po zabiegu rozpoczyna się usprawnianie - wpływa to na skrócenie czasu powrotu do sprawności.
Pod czujnym okiem fizjoterapeuty pacjent uczy się chodzić o kulach, wykonywać ćwiczenia izometryczne (m.in. dla mięśnia czworogłowego uda) oraz ćwiczy propriocepcję. Czucie głębokie jest istotnym elementem, na który należy kłaść nacisk - dzięki niemu pacjent jest zdolny do rozpoznania wykonywanego ruchu, ma zdolność oceny położenia stawu w przestrzeni, a wszystko to pozwala na odtwarzanie funkcjonalnych wzorców ruchowych.
Trudno jest jednoznacznie określić która metoda jest najskuteczniejsza w usprawnianiu pacjentów po rekonstrukcji więzadła krzyżowego. Terapię należy dobierać indywidualnie do aktualnych potrzeb pacjenta - pozytywny wpływ na terapię mogą mieć techniki koncepcji PNF, treningu funkcjonalnego, techniki mobilizacji rzepki, praca nad koordynacją oraz stabilnością stawu kolanowego, a jako wspomaganie efektów terapii - kinesiotaping. Odpowiednio dobrane ćwiczenia wspierane fizykoterapią pomagają osiągnąć sprawność porównywalną do tej sprzed zabiegu.
Wychodząc naprzeciw potrzebom naszych pacjentów zbudowaliśmy program zabiegowy w skład, którego wchodzą:
1. szybka diagnostyka MRI lub USG
2. diagnostyka funkcjonalna
3. zabiegi rehabilitacyjne w podziale na stan ostry i przewlekły
Cena dziesięciodniowego pakietu rehabilitacyjnego wraz z diagnostyką wynosi 2 000 zł
W celu uzyskania szczegółowych informacji zapraszamy do kontaktu z rejestracją przychodni pod nr 12 654 89 87, lub 601 95 65 25
* cytat z artykułu: Porównanie standardowych metod rehabilitacji u pacjentów po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) z metodą PNF, Michał Dadej, Artur Durda, Dorota Pasek
Nietrzymanie moczu
Nietrzymanie moczu to problem dotyczący dużej grupy kobiet, o którym mówi się ostatnio coraz głośniej. Poniżej kilka informacji na temat wysiłkowego nietrzymania moczu.
Osoby predysponowane do wystąpienia powyższej dolegliwości to między innymi:
- kobiety w okresie klimakterium i senium
- osoby ciężko pracujące fizycznie
- kobiety po licznych porodach
- niewłaściwe postępowanie w połogu
- pooperacyjna/poporodowa niedomoga zwieracza cewki moczowej
- stres
- czynniki neurogenne
- otyłość
- żylaki
- nadciśnienie
- przewlekły kaszel, astma, przewlekłe zaparcia
- choroby wyniszczające
- predyspozycje genetyczne
Kiedy możemy podejrzewać, że występuje u nas wysiłkowe nietrzymanie moczu? Wtedy, gdy zauważamy mimowolny odpływ moczu przy wzroście ciśnienia śródbrzusznego, na skutek niewielkich wysiłków (mówiąc prościej, podczas takich czynności jak: kaszel, kichanie, śmiech lub podnoszenie niewielkiego ciężaru).
Pierwszym krokiem w walce z nietrzymaniem moczu jest wizyta u lekarza specjalisty. Powinien on zdiagnozować rodzaj nietrzymania moczu na podstawie odpowiednich badań.
Po zdiagnozowaniu wysiłkowego nietrzymania moczu nadchodzi odpowiednia pora na wizytę w gabinecie fizjoterapeuty, który może znacznie z problemem pomóc (oczywiście wszystko zależy od indywidualnego przypadku).
W gabinecie odbędzie się badanie fizjoterapeutyczne oraz zostanie zaproponowana odpowiednia dla danej osoby, indywidualnie dobrana terapia. Proponowane zabiegi to między innymi: elektroterapia (prądy Kotz'a, TENS), ćwiczenia mięśni dna miednicy (mają na celu wzmocnienie oraz uelastycznienie mięśni), nauka napinania oraz rozluźniania danych mięśni dna miednicy, odpowiedniego oddychania podczas ćwiczeń, aktywacja odpowiednich mięśni głębokich, wpływających na ciśnienie śródbrzuszne, czy uzupełniająco laseroterapia oraz magnetoterapia.
Równolegle prowadzony powinien być także trening behawioralny - tzw. terapia treningu pęcherza moczowego (wytworzenie przyzwyczajeń oraz odruchów dotyczących oddawania moczu. Oddawanie moczu o określonych godzinach w ciągu dnia, przyjmowanie określonej ilości płynów, nauka regularnego oddawania moczu z poprawną częstotliwością).
Należy pamiętać, że leczenie chirurgiczne wysiłkowego nietrzymania moczu to ostateczność!
Ból kręgosłupa lędźwiowego
Bóle dolnego odcinka kręgosłupa występują coraz częściej i są jedną z głównych przyczyn utraty zdolności do wykonywania pracy zawodowej oraz aktywnego uczestniczenia w życiu społecznym. Dolegliwości te dotykają w szczególności osoby prowadzące siedzący tryb życia, który pociąga za sobą takie konsekwencje jak otyłość, osłabienie mięśni, ograniczenie aktywności fizycznej, a w efekcie końcowym także zmiany przeciążeniowo-zwyrodnieniowe dolnego odcinka kręgosłupa.
Kompleksowa fizjoterapia ma na celu zniwelowanie bólu poprzez odciążenie segmentu ruchowego, wzmocnienie mięśni w obrębie tułowia, poprawę stabilizacji centralnej oraz wyćwiczenie prawidłowej postawy ciała. W zależności od przyczyny dolegliwości bólowych - stosuje się różne metody usprawniania. Do najpopularniejszych należą m.in. metoda McKenzie, która jednocześnie jest także metodą diagnostyczną, metoda Lewit’a - która również stanowi diagnozę jak i terapię (zabiegi opierają się na poszukiwaniu przyczyny bólu, następnie wykonywane są mobilizacje i manipulacje aktywne - o większej skuteczności, bądź bierne), ćwiczenia tzw."szkoły pleców" czy masaż. Dodatkowo proces usprawniania ruchowego wspierany jest fizykoterapią (m.in. elektroterapią) oraz kinesiotapingiem.
Ważną częścią usprawniania jest wyrobienie u pacjenta odpowiednich nawyków podczas podnoszenia przedmiotów z podłoża, odpowiedniej postawy podczas pracy siedzącej, poprawnego sposobu pochylania się czy wykonywania czynności życia codziennego.